De werkdag van Sinterklaas

Ik sta op en wandel naar de grote zaal van het Sinterklaashotel. Daar zie ik mijn Pieten al in een kring staan, klaar om de dag te beginnen. Samen nemen we door wat er de vorige dag goed ging en wat er vandaag op de planning staat.

Ik neem plaats aan het hoofd van een lange, houten tafel in onze vergaderruimte. Mijn Pieten zitten al klaar, elk met een stapel documenten en kaarten voor zich. "Goedemorgen allemaal," begin ik, "zoals jullie weten, staat ons bezoek aan Arcady op de planning. Dit is geen gewone stop, dus we moeten goed voorbereid zijn." Planningspiet neemt het woord en legt de voorgestelde route uit, wijzend op een grote kaart van Nederland. Hij benadrukt enkele uitdagingen, zoals het drukke stadscentra en nauwe steegjes.

Na de uitleg, open ik de vloer voor suggesties en ideeën. Veiligheidspiet stelt voor om extra waakzaam te zijn bij het naderen van drukke kruispunten. Cadeaupiet deelt zijn zorgen over het transport van de geschenken. De discussie is levendig en productief. Na een uur hebben we een gedetailleerd plan en voel ik me vertrouwd, dat ons bezoek aan Arcady soepel en succesvol zal verlopen.

Ik loop een magische kamer binnen, die doet denken aan een speelgoedwarenhuis. Inpakpiet toont mij de nieuwste speelgoedtrends. We selecteren zorgvuldig de cadeaus voor de nacht en zorgen voor wat speciale verrassingen voor de kinderen bij Arcady.

Aan een lange tafel schuif ik aan met mijn Pieten. We genieten van een heerlijke lunch met broodjes, pepernoten en speculaas. Het is een ontspannen moment, waarop we ook wat lachen en verhalen delen.

Zodra ik de technische kamer binnenkom, legt IT-Piet uit dat we een urgent probleem hebben: het verlanglijstjes systeem kan de enorme hoeveelheid uploads niet aan. Hij heeft al contact opgenomen met een consultant van Arcady voor assistentie.

Al snel zijn we in een videogesprek. De Arcady expert, praktisch en efficiënt, stelt voor om enkele server instellingen te wijzigen om het verkeer beter te beheren. IT-Piet luistert aandachtig, knikt, en begint direct aan de noodzakelijke codering terwijl hij de instructies volgt.

Binnen twintig minuten is de oplossing live. We implementeren een eenvoudig wachtrijsysteem om het uploaden van de verlanglijstjes te stroomlijnen. "Perfecte teamwork," zeg ik, opgelucht dat de crisis is afgewend.

De zoete geur van versgebakken kruidnoten en speculaas leidt me naar de bakkerij. Bakpiet, met bloem op zijn gezicht, zwaait enthousiast. "Sinterklaas! Ik heb iets nieuws om te proeven," zegt hij, terwijl hij me een nieuwe variant van de kruidnoot presenteert met een verrassende vulling van chocolade en marsepein.

Ik neem een hap en mijn ogen lichten op van genot. "Dit is werkelijk heerlijk, Bakpiet!" Hij glundert van trots. We praten nog even over de voorbereidingen voor Pakjesavond en hoeveel lekkernijen er nog moeten worden gemaakt. Ik verlaat de bakkerij met een tevreden gevoel, wetende dat de kinderen dit jaar weer getrakteerd worden op heerlijke lekkernijen.

Bij het naderen van de stal begroet Amerigo me met zacht gehinnik. Zijn glanzende vacht schittert in het zachte licht van de namiddag. Als ik dichterbij kom, steekt hij zijn hoofd uit en duwt zachtjes met zijn snuit tegen mijn mantel, op zoek naar de gebruikelijke traktatie. "Hallo oude vriend," zeg ik zachtjes, terwijl ik een verse appel uit mijn zak haal en die aan hem geef.

Het is altijd een speciaal moment als ik wat tijd doorbreng met Amerigo. Terwijl hij geniet van zijn appel, streel ik zijn krachtige nek, denkend aan alle daken die we samen hebben betreden en aan de blije gezichtjes van de kinderen als ze hun cadeautjes vinden. Het is een kort moment van rust te midden van alle drukte van het seizoen, een moment dat ik altijd koester.

De middag begint langzaam plaats te maken voor de avond en ik vind het altijd fijn om even te ontspannen met wat muziek. In de grote zaal van het paleis hebben enkele Pieten hun instrumenten al klaargezet: een gitaar, een trommel, en een accordeon. Muziekpiet, met zijn karakteristieke rode baret, begint een vrolijk Sinterklaaslied te spelen en al snel zingen we allemaal mee. De noten vullen de ruimte en brengen een gevoel van saamhorigheid en vreugde.

Ik leun achterover in mijn stoel, sluit mijn ogen en luister naar de harmonieën die door de zaal zweven. Er is iets magisch aan muziek; het heeft de kracht om ons te verbinden, om herinneringen op te roepen en om ons even alle zorgen van de wereld te laten vergeten. Terwijl het laatste lied langzaam wegebt, voel ik me opgeladen en klaar voor de drukke nachten die komen gaan.

Moe, maar voldaan trek ik mij terug in mijn persoonlijke kamer. Ik lees nog wat verlanglijstjes en maak notities in mijn grote boek. Met een tevreden gevoel kijk ik uit naar de komende week om Arcady te bezoeken.

Tot snel allemaal!